Zo ben je daar - Kampervaringen

In dit verhaal beschrijf ik mijn herinneringen aan het verzet, mijn arrestatie op eenentwintigjarige leeftijd, aan gevangenis, kampen, transporten en tenslotte ook de bevrijding en de tocht naar huis, van september 1943 tot juni 1945. Herinneringen vooral aan mensen die in die periode een rol speelden.

Naast het verslag van een aantal van onze belevenissen is het een relaas over de solidariteit van vele geweldige vrouwen, over hun moed en over de warmte die ze in die bitter koude en harde wereld naar elkaar wisten uit te stralen. Bij het herinnering worden, speelt naast andere documenten ook een grote rol de verzameling werkbriefjes, op de achterkant waarvan vele van mijn kampgenoten iets voor me tekenden of schreven. Het is een wonder dat ik deze kostbaarheden heb kunnen behouden. Een andere waardevolle bron voor informatie en inspiratie vormen de tekeningen die lotgenote Atie Siegenbeek van Heukelom maakte, bijna onmiddellijk na haar thuiskomst.

Ik ken veel jonge mensen, die willen weten wat er gebeurd is. Daarom heb ik geschreven, om de feiten vast te leggen. Zonder er al te veel emoties doorheen te vlechten, dan zou het een te gruwelijk verhaal worden, dan zou je het bijna niet meer kunnen lezen. Laat de feiten maar voor zichzelf spreken. "