Van liefde en van dood - Dichters van de Franse Renaissance

De zestiende eeuw in Frankrijk: dat is de tijd van de Pléiade, het Zevengesternte van grote dichters. Robert de Does laat ons zien dat die eeuw met gemak nog een tweede, gelijkwaardige Pléiade had kunnen leveren. En dat de grote dichters lang niet allemaal van het sterke geslacht waren.

De Does heeft een grote, tweetalige bloemlezing samengesteld uit de aan poëtische verrassingen zo rijke Franse zestiende eeuw. Buiten de in ons taalgebied bekende en al eerder vertaalde dichters als Du Bellay, Ronsard en Labé heeft hij fraaie gedichten ontdekt en vertaald van hier en soms ook in Frankrijk onbekende schrijvers.

Uiteraard ontbreken de evergreens van de lyrische liefdespoëzie niet, en evenmin de fascinerende verbeeldingen van de dichters van barók en maniërisme. In een tijdperk van epidemieën en burgeroorlogen ligt de dood constant op de loer; in veel gedichten is hij prominent aanwezig. Als in Bruegels schilderijen en in Rabelais' proza liggen diep godsgeloof en alledaags realisme dicht bij elkaar.

Een geloof dat soms zijn uitdrukking vindt in haast surrealistische droombeelden van de verborgenheden van dood en hiernamaals. De kwezelarij is opvallend afwezig.

Van de meeste dichters is een groepje hoofdzakelijk korte gedichten vertaald; het geheel biedt een representatief overzicht van de talrijke stromingen in een eeuw van blijde renaissance en moordende godsdienstoorlogen. Professor Aron Kibédi Varga, zelf dichter en bovendien eminent specialist van de Franse poëzie uit deze periode, heeft het boek van een boeiende inleiding voorzien.