De transformatie van Thailand van een agrarische in een industriële samenleving

Het onderwerp van deze studie is de transformatie van een agrarische samenleving in een industriële samenleving, meer in het bijzonder die van de Thaise samenleving.

De keuze voor het onderwerp is ingegeven door de overtuiging dat het verwezenlijken van een dergelijke transformatie al decennia de kwintessens uitmaakt van het streven naar ontwikkeling van de meeste samenlevingen en overheden. Tegelijkertijd zijn er echter maar weinig industriële of ontwikkelde maatschappijen. De lijst van industriële samenlevingen of landen is alles welbeschouwd de afgelopen honderd jaar nauwelijks van samenstelling veranderd.

De in deze studie verdedigde stelling - ontleend aan een theorie van de antropoloog Ernest Geliner - is dat dit komt, omdat die stap nog veel moeilijker te zetten is dan wordt aangenomen. Als men beter kijkt naar voorwaarden waaraan een industriële samenleving moet voldoen en deze vergelijkt met de kenmerken van agrarische samenlevingen, is het zelfs waarschijnlijker dat de transformatie faalt dan dat ze lukt.

Dit bracht mij er toe om te zoeken naar een land dat een dergelijke overgang wel met succes had gemaakt en te onderzoeken of dat resultaat kon worden verklaard op basis van de theorie van Geilner. De keuze viel op Thailand. Het transformatieproces van Thailand heeft een lange geschiedenis en is grillig verlopen. Zo werd Thailand honderd jaar geleden gezien als een moderne samenleving in wording; vijftig jaar geleden als een voorbeeld van een achtergebleven of onderontwikkelde agrarische samenleving; en een kleine tien jaar geleden als een goed voorbeeld van geslaagde industrialisering.

Het doel van deze studie is daarmee: het beschrijven en duiden van het transformatieproces van Thailand in de tijd, grofweg de periode 1850-1985. Daarbinnen staat echter niet zozeer de transformatie van Thailand centraal, als wel het transformatieproces zelf; de vraag in hoeverre dit geduid kan worden met behulp van genoemde theorie.