Vier eeuwen theologie in Utrecht

In een tijd waarin de aanwezigheid van 'godgeleerden' in een universiteit niet langer vanzelfsprekend is, is de vraag naar het functioneren van theologie als wetenschap onontwijkbaar geworden. Elke theologische faculteit zal dan ook haar eigen plaats moeten kunnen verantwoorden. De veelheid van theologische opleidingen in ons land roept vragen op. In Utrecht is niet de oudste, maar sedert twee eeuwen wel de grootste theologische faculteit van ons land gevestigd. Voor het eerst ziet thans een uitgebreid overzicht van de gehele geschiedenis van deze faculteit het licht.

In het eerste deel worden de belangrijkste ontwikkelingen in de theologiebeoefening en het academisch onderwijs beschreven waarbij de twintigste eeuw in het bijzonder aandacht krijgt. Vervolgens geven een twintigtal theologen uit Utrecht een schets van het leven en werk van 23 van hun collega's van vroeger en later tijd. Van Voetius en Witsius tot Herman Wegman en Fokkelien van Dijk, trekt een bonte stoet van theologen aan ons voorbij.

In het slothoofdstuk wordt de vraag behandeld, welke plaats Utrecht in de Nederlandse theologiegeschiedenis innam tussen Leiden, Groningen en Amsterdam. Toegevoegd is een "Album Scholasticum" met de namen van hen, die van 1634-2000 aan deze faculteit hebben gedoceerd.