De woede en de trots

Met De woede en de trots verbreekt Orina Fallaci een stilte van tien jaar. De aanslag van 11 september 2001 op de Twin Towers, niet ver van haar huis in Manhattan, inspireerde haar tot een polemisch krantenartikel dat in de Italiaanse en buitenlandse pers voor enorme ophef zorgde.

De woede en de trots is de definitieve en integrale versie van deze aanklacht. Fallaci stelt dat het islamitische terrorisme niet is geëindigd met de nederlaag van de Taliban in Afghanistan, maar dat de Heilige Oorlog voortduurt. Bovendien spreekt zij in dit boek, overrompeld door de immense tragedie, ook uitvoerig over zichzelf: haar werk, haar bijna hermetische isolement, en haar rigoureuze keuzes. Oriana Failaci schaamt zich er niet voor scheldwoorden te gebruiken en felle beschuldigingen in te brengen. Met haar nietsontziende eerlijkheid beschrijft ze de heldere ideeën en passies, lastige waarheden en beschouwingen waarover ze in deze jaren van hardnekkige stilte had willen zwijgen. Wat Fallaci in haar inleiding een 'boekje' noemt is in wezen een groot boek. Een kostbaar boek, een boek dat het geweten schokt, in verwarring brengt. Maar het is het portret van een ziel. Haar ziel. Het zal blijven haken, als een doorn in het vlees en het hart.

Oriana Fallaci, Florentijnse en woonachtig in New York, is een van de grootste verslaggevers van onze tijd. Als oorlogscorrespondente maakte zij alle grote conflicten mee, van Vietnam tot het Midden-Oosten.