De ondergang van de Spaanse Armada - De mislukte aanval van Filips II op Engeland, 1587-1589

Voorjaar 1588: de machtsstrijd tussen de Spaanse koning Filips II, de leider van het katholieke Europa, en koningin Elizabeth I van Engeland, de verdedigster van de protestantse zaak, bereikt een hoogtepunt. Koning Filips II, die ontstemd is over de executie van Elizabeths rivale, de katholieke Maria Stuart, en de hulp die Engeland aan de opstandige gewesten in de Nederlanden biedt, besluit tot een gewaagde onderneming: een inval in Engeland.

Om de troepen van zijn succesvolle landvoogd, de hertog van Parma, een veilige oversteek van de Spaanse Nederlanden naar het Britse schiereiland te garanderen, laat Filips een vloot van meer dan 130 schepen uitrusten: de Armada, de 'Onoverwinnelijke Vloot', die in mei 1588 zee kiest. De Armada blijkt echter minder sterk dan Filips II had gehoopt en zijn vijanden hadden gevreesd. De Spaanse vloot onder bevel van hertog Medina Sidonia wordt na het verlies van de zeeslag bij Portland Bill door het gezamenlijk optreden van de Engelse, Hollandse en Zeeuwse vloot door Het Kanaal opgejaagd en bij Calais en Duinkerken definitief uiteengeslagen. De verstrooide schepen van de eens zo trotse vloot zijn gedwongen via Schotland en Ierland hun weg naar de Spaanse thuishavens te zoeken. Filips' ambitieuze plan is mislukt, Elizabeth behoudt haar troon, de Noordelijke Nederlanden blijven zelfstandig en Spanje verliest voorgoed zijn hegemonie op zee.