De vestiging van het Duitse Huis in de stad Utrecht
Deze publicatie, de eerste in een reeks, behandelt de vestiging van het Duitse Huis in Utrecht. Het ging hierbij om een kloostervestiging van de Duitse Orde, een ridderlijke kloosterorde die zich aanvankelijk toelegde op de verpleging van zieke kruisvaarders, maar al spoedig ook op de strijd tegen de 'ongelovigen'.
Het Utrechtse klooster, dat spoedig uitgroeide tot de hoofdvestiging van een provincie, een 'balije', werd in 1232 gevestigd buiten de stadsmuren van Utrecht, ongeveer ter plaatse van het voormalig Academisch Ziekenhuis aan de Catharijnesingel. Vanwege de veiligheid werd al in 1250, overigens tevergeefs, geprobeerd om het Duitse Huis binnen de stadsmuren te brengen. Bij die gelegenheid verkregen de ridders een van de Utrechtse parochiekerken, de Sint-Nicolaaskerk.
Nadat het klooster in 1345 verwoest was bijeen belegering van de stad door de graaf van Holland, werd het binnen de stad gevestigd aan de westzijde van de Springweg. Daartoe werden de rechten op een aantal percelen aangekocht. Ook moest toestemming worden verkregen van de Utrechtse bisschop en het stadsbestuur,