Rolduc - De laatste dagen van een kleinseminarie
Als je in Limburg werd geboren en priester wilde worden, ging je naar het kleinseminarie Rolduc in Kerkrade. Begin jaren zestig maakten honderden zoons van boeren, mijnwerkers en middenstanders zich los uit hun families om zich te melden bij deze oude kostschool.
In Rolduc beschrijft Twan Geurts het leven en lijden van zijn klasgenoten vijftig jaar geleden. Zij zien het kleinseminarie, een boegbeeld van het rijke roomse leven, langzaam veranderen van een gesloten mannenbolwerk in een gewone middelbare school. De priesterwens van de meeste leerlingen verdampt. Precies in die jaren beleeft de katholieke kerk een tijdelijke lente met het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965). De meeste priesterleraren van Rolduc willen mee met hun tijd en eisen het einde van het celibaat. Godsdienstleraar Jo Gijsen, later de bisschop van Roermond, ontpopt zich juist als het fundamentalistisch geweten van de school. Hij zoekt de confrontatie met zijn progressieve collega's, ontketent een razzia onder tientallen jongens die worden verdacht van homoseksuele betrekkingen en eist dat leerlingen die hun geloof hebben verloren onmiddellijk het internaat verlaten. Het is een verloren strijd.
Bij alle recente onthullingen over seksueel misbruik in katholieke internaten leek Rolduc lange tijd de dans te ontspringen. Maar uitgerekend Jo Gijsen zit nu in de beklaagdenbank. En hij is niet de enige, zoals dit boek onthult.