Lof der mislukking
Sommigen beweren dat het enige wat de geschiedenis ons leert, is dat we er niets uit leren. Wordt de geschiedenis daarbij niet verward met het verleden? Onze kennis van het verleden is uiteraard fragmentair en verkleurd, bovendien bijgekleurd door voorkeurinterpretaties en het leggen van accenten. Zoveel is zeker, noch het verleden, noch de geschiedenis zijn bruikbaar om de toekomst te voorspellen.
De auteur ziet het verleden en de geschiedschrijving als het geheugen van de mensheid, een gegevensbank die uiteraard met kritische zin te gebruiken is. En dan alleen om het heden, onze tijd en cultuur beter te begrijpen.
De auteur plaatst de moderne architectuur en de plastische kunsten in eenzelfde perspectief. De hedendaagse cultuur wordt besproken in de context van enerzijds de implosie van de totalitaire systemen, het onbehagen tegenover en het fanatisme van godsdiensten, en anderzijds de universele behoefte aan het sacrale. Vanuit de vaststelling dat in onze moderne maatschappij de meeste beslissingen niet op ethische, maar op economische en budgettaire gronden worden genomen, stelt hij zich de vraag of we dan echt resoluut gekozen hebben voor de horizontale droom?
Is de mens zelf geen product geworden van zijn economische theorie: hoe groter de productie, hoe goedkoper het product.
R.H. MARIJNISSEN (1923) is doctor in de 'Kunstgeschiedenis en Oudheidkunde. Dertig jaar lang was hij Departernentshoofd Conservatie bij het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimoniurn te Brussel.