Zielespiegel - Bij wijze van catalogud
Als ik naar een schilderij kijk, probeer ik erbij in de buurt te blijven - zo dichtbij als maar mogelijk is. Het is de bedoeling om precies te weten te komen hoe het werk in elkaar zit. Een schrijver kijkt naar een schilderij en ziet wat anders, tenminste een schrijver als Harry Mulisch. Hij zwerft. Toen hij eenmaal ontdekt had dat hij met kunstwerken een beeld (of spiegel) van zijn ziel zou kunnen construeren, was er geen houden meer aan.
Er gebeurde wat ik had gehoopt. Door de kunstwerken die hij uitkoos echt naar zich toe te trekken, gaf hij ze ook een andere horizon. Ik denk dat ze met de interpretaties en vertellingen van Mulisch heel goed kunnen leven. Tenslotte is de ernst waarmee de schrijver naar de kunstwerken keek meer dan voorbeeldig.