Het Verloren Vaderland - Het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden 1815-1830
Na de nederlaag van Napoleon wordt het 'Koninkrijk der Nederlanden' gesticht. Het omvat de gebieden die vandaag Nederland, België en Luxemburg vormen. Aan het hoofd van het koninkrijk komt Willem I te staan. Hij is een man met een buitengewone werklust. Hij ondersteunt de economie en zorgt onder meer voor de aanleg van het kanaal Gent-Terneuzen. De Antwerpse haven kent in deze periode een buitengewone bloei. De reeds vergevorderde verfransing in de Vlaamse provincies wordt teruggedrongen. De overheid bouwt een netwerk uit van lager onderwijs en middelbaar onderwijs in het Nederlands. In Gent en Leuven komen er universiteiten, Het Nederlands wordt de officiële bestuurstaal. De Pruisische ambassadeur schrijft in 1826 dat koning Willem "zijn land rijk, gelukkig en bloeiend heeft gemaakt, en naar buiten toe onafhankelijk en gerespecteerd".
Indien dit koninkrijk had blijven bestaan, dan zou het vandaag wellicht 26 miljoen inwoners geteld hebben, waarvan 22 miljoen Nederlandstaligen. Het land zou in de Europese Unie het politiek gewicht van een middelgrote lidstaat gehad hebben. Brussel zou een Nederlandstalige stad gebleven zijn en Vlaams-Brabant zou niet bedreigd zijn door verfransing.
Een opstand van Fransgezinden en Walen maakte in 1830 evenwel een einde aan het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. In plaats van een belangrijke rol te kunnen spelen in een middelgroot Europees land, werden de Vlamingen tweederangsburgers in een land dat onder voogdij van de grote Europese mogendheden stond. 1830 was een rampjaar. Het was het jaar waarin wij ons vaderland verloren.