Rinus van der Lubbe 1909-1934
Op 27 februari 1933 brandde in Berlijn de Rijksdag. In het brandende gebouw werd de 24-jarige Leidse metselaar Marinus van der Lubbe gearresteerd, die beweerde dat hij de brand op zijn eentje had gesticht. Niemand geloofde hem. Voor de nazi's was hij een handlanger van de Duitse communisten, die het prille Hitlerbewind omver wilden werpen. Voor de communisten was Van der Lubbe een werktuig van de nazi's, die de brand nodig hadden als voorwendsel om hun tegenstanders uit de weg te ruimen en de dictatuur te vestigen.
Tijdens een maandenlang proces stuitte Van der Lubbe op een muur van ongeloof en hij zonk weg in een peilloze neerslachtigheid. Of werd hem met drugs de mond gesnoerd en liet hij daarom zijn hoofd hangen? Ook na zijn executie, in 1934, bleven de raadsels.
Wie was hij? Van der Lubbe heeft tijdens zijn korte leven tamelijk veel geschreven dat een antwoord geeft op die vraag: een dagboek en brieven.
Waarom en hoe stak hij de Rijksdag in brand? Van der Lubbe heeft het uitvoerig verteld aan de Berlijnse politie, en het proces-verbaal van die verhoren is bewaard gebleven. Was hij normaal? Twee psychiaters hebben hem na zijn arrestatie herhaaldelijk onderzocht en ze hebben hun bevindingen gepubliceerd.
Dagboek, brieven, bekentenis en psychiatrisch rapport - ze staan in dit boek. Voorafgegaan door een biografische schets van een jongen die de krachten en machten van de eerste helft van onze eeuw te lijf ging en erdoor werd vermalen.