Als het goede maar gebeurt - Titus Brandsma, adviseur in vrijheid en verzet

Titus Brandsma spreekt steeds meer tot de verbeelding, ook van jonge mensen. Hij is méér dan een verzetsheld, omdat hij zijn inspiratie om op het juiste moment het enig goede te doen putte uit een oprechte geloofsovertuiging. Zijn betrokkenheid bij de journalistiek was een zegen voor de katholieke journalisten die hij deskundig en begripvol als adviseur terzijde stond. Hij zette zich in voor sociale rechtvaardigheid voor allen die werkzaam waren in de journalistiek. Om dit doel te bereiken ontwikkelde hij een plan voor een journalistenopleiding en werkte hij mee aan de voorbereiding van een collectieve arbeidsovereenkomst. Als discreet bemiddelaar in arbeidsconflicten bouwde hij ongewild een reputatie op.

Titus Brandsma bestudeerde, ook in de Verenigde Staten, nieuwe vormen in de journalistiek. Evenals nu het geval is voltrok zich aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog in de mediawereld een proces van innovatie en concentratie. Dit leidde tot nieuwe marktverhoudingen én onzekerheid.

In de bezettingstijd verzette Brandsma zich tegen de besmetting van kranten door de nationaal-socialistische waanideeën die hij voor uiterst gevaarlijk hield. Propaganda voor de Nationaalsocialistische Beweging en de met deze NSB verbonden organisaties zag hij eveneens als een gevaarlijk gif, ook als de bezetters en hun handlangers er de vorm van advertenties voor kozen. Samen met de aartsbisschop, dr. Jan de Jong, ontwikkelde hij een strategie om de hoofdredacties en directies van de dagbladen die begin 1942 nog verschenen, duidelijk te maken dat de uiterste grens was bereikt. Ze mochten geen enkele advertentie of redactionele bijdrage die het nationaal-socialisme in de kaart speelde, meer afdrukken. Deze principiële opstelling leidde, na verraad uit de kring van de katholieke pers, tot zijn arrestatie op 19 januari 1942. Het was het begin van een martelgang die op 26 juli van hetzelfde jaar eindigde in het concentratiekamp Dachau.