De laatste tempo doeloe
Als toktok jongetje, kersvers van een Haagse bewaarschool, kwam de schrijver in 1899 met zijn ouders in Indië. Na drie jaren Jappenkamp keerde hij eind 1947 voorgoed naar Nederland terug. Uit Hollandse ouders geboren, de eersten van hun geslacht die naar de Oost trokken, stempelden zijn Indische jeugdjaren en verder leven hem tot wat hij zijn leven lang zal blijven: lndischman.
Zijn verbondenheid met wat toch niet zijn land van herkomst is, met de Indische natuur en het volk waartussen hij bijna een halve eeuw geleefd heeft, blijkt uit de boeken die hij over Java, het eiland van zijn liefste herinneringen schreef.
Na elders verschenen werken, Zwerftochten door Java, Omong Kosong en Omong Kosong Lagi zagen bij uitgever dezes reeds het licht: Java, droom en herinnering, Op Java staat een huis, en Wat wij in ons hart sloten, laatstgenoemd werk in samenwerking met Willem Krols. Deze boeken genoten grote belangstelling. Het thans verschenen werk noemde hij De laatste tempo doeloe. Immers, hoeveel tempo doeloe's wij zouden kunnen onderscheiden - had niet iedere generatie de hare? - de tijd waarover hij hier aan de hand van een groot aantal foto's vertelt, was onherroepelijk de laatste en is nu geschiedenis geworden. Maar zij leeft nog voort in het hart van wie haar hebben meegemaakt.