Marius de Leeuw kunstenaar 1915-2000 - Over leven en werk

'Weet je dat het grote glas-in-loodraam dat ik voor de Prix de Rome in 1947 ontwierp, nooit is uitgevoerd? Ik denk zelfs dat ze de tekening hebben weggegooid!'.

Marius de Leeuw sprak er in oktober 1999, een jaar voor zijn dood, met enige verbittering over. Twee dagen vóór zijn sterven klonk deze verzuchting opnieuw. Hij bezat alleen een zwart-wit foto van het oorspronkelijke ontwerp. Intrigerend. Een zoektocht leek een onontkoombare opdracht.

Op 14 juli 2004 gaf na 57 jaar een rol bruin papier in de schemerige kelder van de Rijksacademie in Amsterdam de authentieke ontwerptekening prijs. Een opwindende ontdekking! Restauratie van twee scheuren was eenvoudig. Uitvoering van het raam in de oorspronkelijke kleurstelling - alle tinten waren verbleekt en nauwelijks zichtbaar - leek voorlopig moeilijk; productie en plaatsing een kwestie van geld.

Het Koning Willem i College in 's-Hertogenbosch, gehuisvest in een voormalige kazerne, wilde dit raam, als symbool van de vrede graag onthullen. Bij die gelegenheid kon de cultuurhistorische vereniging De Boschboom dit boek presenteren.

Tien auteurs belichten, afgewisseld met interviews en zakelijke gegevens, allerlei thema's over persoon en werk. Een rijke en originele keuze uit een overweldigende hoeveelheid tekeningen, reisschetsen, aquarellen, gouaches, schilderijen, kostuums, ontwerpen, mozaïek, keramiek, glas-in-loodramen en sgrafitto's geven een indruk van zijn veelzijdigheid, artisticiteit en ongewone werkdrift. Daarover gaat het boek. En ook over zijn leraarschap, de zoektocht, de productie van het raam, de 'lijdensdoeken' - fraai appliqué van tientallen Bossche dames - in hun vindplaats: een kelder van het Postkantoor.

Het fotograferen van honderden kunstwerken in openbare gebouwen en particuliere collecties vergde ruim een half jaar. Vele uren en soms dagen trokken samensteller en fotograaf op uit. De uiteindelijke keuze bekroonde het inspirerende overleg tussen eindredacteur, fotografen vormgever.