Van lammeren naar Leeuwen - Over de opkomst van het christendom

Hoe is het mogelijk dat volgelingen van een religie met als belangrijkste gebod Heb uw naaste lief als u zelve al zovele eeuwen een grote mate van intolerantie aan de dag leggen? In de eerste eeuwen werden christenen nog vervolgd door verschillende keizers, maar aan het eind van de vierde eeuw waren de rollen omgedraaid. Theodosius de Grote zorgde ervoor dat het christendom staatsgodsdienst werd en stimuleerde christenen andersdenkenden te molesteren en hun heiligdommen te vernietigen. De slachtoffers van weleer waren de jagers geworden en ze deden dat doeltreffender dan hun vervolgers in de eeuwen daarvoor. De christenen slaagden er namelijk wel in aanhangers van een andere godsdienst de eigen leer op te dringen.

De auteur analyseert de groei van het christendom en rekent en passant af met een aantal misverstanden. Het is niet waar dat christenen in groten getale eeuwenlang door het gehele Romeinse Rijk voor de leeuwen werden geworpen. Slechts een enkele keizer gaf opdracht tot het vervolgen van christenen en meestal werd dit bevel slechts op kleine schaal uitgevoerd.

Algemeen is de opvatting dat Constantijn de Grote het christendom op de kaart zette, maar ten onrechte. Voordat hij aan de macht kwam kon het Romeinse Rijk al niet meer om de christelijke kerk heen. In het boek wordt uiteengezet hoe het kwam dat het christendom onder invloed van Constantijn in de loop van de vierde eeuw zijn ziel verloor. Wat de keizer bewoog het christendom te ondersteunen is voer voor speculanten: volgens de een was hij een christen, terwijl de ander ervan overtuigd is dat Constantijn niets van het christelijk geloof moest hebben. Beide meningen worden uitvoerig besproken.

'Van lammeren naar leeuwen' geeft een helder inzicht in de strijd die de vroege kerk voerde tegen de afwijkende christelijke meningen, tegen het heidendom en hoe zij zich een niet meer weg te denken plaats verschafte.