Friedrich Nietzsche en de bronnen van de westerse beschaving - Deel 3

Toen Nietzsche in 1872 met De geboorte van de tragedie uit de geest van de muziek debuteerde, was in wetenschappelijke kring de kritiek erop zo groot, dat daarmee tegelijk het einde van zijn veelbelovende carrière als klassiek filoloog werd ingeluid. Henk van Gelre analyseert in deel 3 van Friedrich Nietzsche en de bronnen van de westerse beschaving de oorzaken van die kritiek: Nietzsches vriendschap met Richard Wagner, zijn gebondenheid aan de filosofie van Schopenhauer, zijn visie op de oorsprong en de dood van de oude tragedie en zijn hoop op een wedergeboorte van de 'tragische' Griekse cultuur, als normatief voor een nieuwe Duitse en Europese cultuur, zoals hij die zag aangekondigd in het werk van twee grote genieën van zijn tijd: in de wereldbeschouwing van Schopenhauer en in het muzikale drama van Wagner.

De geboorte van de tragedie is Nietzsches eerste poging om een antwoord te vinden op het fundamentele probleem van het menselijk bestaan en van al het lijden waarmee de mens geconfronteerd wordt. Een groot deel van Nietzsches latere filosofie kan gezien worden als een ontwikkeling van de ideeën die hij zich in De geboorte van de tragedie gevormd heeft.