Een Westfriese zeeman als slaaf in Barbarije - Verslag van de belevenissen van een Westfriese zeeman in Marokko, 1715-1743

Zeerovers en kapers hebben altijd sterk tot de verbeelding gesproken. Direct contact met deze lieden zal stellig geen pretje zijn geweest. Toch kwam het in de achter ons liggende eeuwen heel dikwijls voor dat koopvaardijschepen, alsmede hun lading en bemanning, in volle zee met geweld in bezit werden genomen. De aldus gevangengenomen varensgasten werden door de kapers o.a. naar Marokko, toen Barbarije geheten, getransporteerd. Als christenslaven werden ze daar tewerkgesteld, o.a. bij de bouw van koninklijke verblijven, in wapensmederijen en kruitfabrieken. Dc gevangenschap duurde, voor zover de ongelukkigen niet voortijdig stierven, tot er door het "thuisfront" een losprijs was betaald. Dit kon soms jaren duren.

In dit boek is het verslag afgedrukt van een 'zekere Jan Cornelisz Dekker uit het West-friese dorp Zwaag (bij Hoorn). Hij werd in september 1715 met 16 andere zeelieden gevangengenomen en verbleef tot 1743 als slaaf in ,,Barbarije". Als gevolg van Nederlands-Marokkaanse vredesonderhandelingen kwam hij vrij.

De gewezen slaaf arriveerde in september 1743 aan boord van een oorlogsschip in de haven van Amsterdam. Enkele jaren daarna werd het relaas van Jan Dekker in Hoorn gedrukt. Van dit boekje bestaat, voor zover bekend, nog slechts één exemplaar.
Het oorspronkelijke verhaal wordt in deze nieuwe uitgave voorafgegaan door een inleiding van Piet Boon, werkzaam bij de Archiefdienst Westfriese Gemeenten te Hoorn. Deze belicht hierin de achtergronden van scheepvaart en kaperij, de toestand in Marokko in de 18e eeuw, de relatie tussen Nederland en Marokko in die tijd en Dekkers interessante verslag over 28 jaren slavernij.
Het geheel, goed geïllustreerd, vormt een boeiend stukje 18e-eeuwse maritieme geschiedenis.