Levenslang (z.g.a.n.)

Als 18-jarige jongen werd hij op eerste kerstdag 1940 gearresteerd. Eind april 1945 werd hij door de Russen in Coswig bevrijd.
Hij zat bijna 4 jaar gevangen, waarvan het merendeel in Duitse gevangenissen. Aanvankelijk kreeg hij, samen met vier anderen in hetzelfde proces, de doodstraf opgelegd. Later werd, in een heropend proces, de straf omgezet in 'levenslang'.

Een jongeman, in de kracht van zijn leven, wordt monddood gemaakt, genadeloos gevangengezet, vaak in eenzame opsluiting. Lichaam en geest ondergaan een uitputtingsslag die zijn weerga niet kent. Wat gebeurt er met iemand die zo de 'mooiste jaren van zijn leven' voorbij ziet gaan? Vele jaren later zou hij samen met enkele andere ex-politieke gevangenen en een groep jonge mensen van rond de zeventien jaar een aantal keren naar het voormalige concentratiekamp Mauthausen gaan. Zeventienjarigen komen dan in gesprek met zeventigjarigen op de plaats waar het barbarisme in al zijn wreedheid om zich heen greep. En hij kan en wil er niet over zwijgen: waarom die oorlog? Waarom dat zinloze lijden van zo velen?

Een terugblik op zijn bewogen leven vertelt van een merkwaardige bevrijding. Van de psychische afgrond waar hij later pas in terechtkwam. Van zijn gezin, dat er aan kapot dreigde te gaan en van zijn niet aflatende vechtlust om nieuwe generaties duidelijk te maken, dat het leven in een vrij land geen vanzelfsprekende zaak is. In meer dan één opzicht werd 4 jaar cel toch nog levenslang. In dit openhartige boek is het ware en boeiende verhaal beschreven van de ex-politieke gevangene, Sep Altenburg.