Ooggetuige - Krijgsgevangen in Indië en Japan (1942-1945)

Begin 1938 vertrok de 20-jarige Ton Verstraaten naar Indië, als verkoper voor de Borsumij. Na Japanse aanval op Pearl Harbour in 1941 werd hij onder de wapenen geroepen. Het KNIL capituleerde, waarna Ton 3 1/2 jaar in krijgsgevangenschap doorbracht. Hij werd diverse malen overgeplaatst en belandde uiteindelijk in Japan, waar hij tot het einde van de oorlog onder extreem zware omstandigheden werkte in de keizerlijke kolenmijnen.

Heimelijk schreef Ton zijn ervaringen op en maakte hij tekeningen. Na zijn bevrijding verscheurde hij zijn verslag, alsnog uit angst voor 'de Jap'. Omdat hij daar al snel spijt van kreeg, begon hij eind '45 opnieuw met het maken van aantekeningen, die hij in de jaren '70 uitbreidde met verslagen over de periodes voor en na de oorlog. Hij schreef afstandelijk over wat hij had gezien en meegemaakt; waarschijnlijk was veel ervan niet in woorden uit te drukken.

Als kind wisten zijn zoons dat Ton in een Japanse mijn had moeten werken, maar het was taboe om erover te spreken. Zelfs na het pensioen van hun vader bleef het 'grote verhaal' uit. Na zijn dood besloten Jan en Peter Verstraaten de nagelaten verslagen, vol blijken van humor, moed, doorzettingsvermogen en relativeringskunst, in boekvorm uit te brengen. Het resultaat is een aangrijpend ooggetuigenverslag.