Geweren spreken geen Maleisch

Deze autobiografisch historische roman bevat geen opsomming van droge feiten en gebeurtenissen. Evenmin is het een boek in 'ik' vorm. Het is het verhaal van een groep soldaten met Herman als hoofdpersoon. Ze staan model voor jou en je makkers. Je bent terug bij de groep en herkent maats moor ook jezelf. Misschien op een ander moment of op een andere plaats want het verhaal is niet specifiek aan een onderdeel gebonden. Het sleurt je terug naar de tijd van 'toen.'

Naar de lndische Archipel...
Waar wij verbleven...
Waar wij ploeterden...
Waar wij sneuvelden...
Want met de dood van een makker sneuvelden wijzélf, een beetje...

Maar gelukkig niet echt en niet voor altijd want we moesten verder de tjot op of de kali door. Bezweet en drijfnat, maar we droogden weer op. Kleding stijf van rode aarde stinkend naar transpiratie. En dan ineens dat schót! Of schoten! Geluk gehad, of niet! Gewónd geraakt, dus tóch nog mazzel.