De wit-gele vlam - Gedenkboek ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de Nationale Federatie het Wit-Gele Kruis
Vanaf 1900 bestonden er in Nederland reeds afdelingen van het Groene Kruis. Toen men in 1909 een afdeling van het Groene Kruis in Noord-Brabant wilde oprichten, was daar verzet tegen vanuit Rooms-katholieke notabelen. Dezen wensten, in het kader van de verzuiling, een eigen organisatie. In Limburg werd in 1910 door Charles Ruys de Beerenbrouck een dergelijke organisatie opgezet: Het katholieke Groene Kruis genaamd. In 1916 werd in Noord-Brabant, omdat de oprichting van een neutrale organisatie werd tegengewerkt door de katholieke geestelijkheid, het Wit-Gele Kruis opgericht. Vaak was in katholieke gewesten de zorg grotendeels in handen van congregaties. In het Wit-Gele Kruis speelden, naast leken, dan ook religieuzen, met name congregatiezusters, een belangrijke rol.
In 1923 werd de Nationale Federatie het Wit-Gele Kruis opgericht en werden de activiteiten naar heel Nederland uitgebreid. In 1925 sloot het Limburgse katholieke Groene Kruis zich daarbij aan. Van 1939-1949 was ook de Katholieke Nationale Bond voor Eerste Hulp bij Ongelukken bij het Wit-Gele Kruis aangesloten, waarna het als zelfstandige organisatie verder ging. Vanaf 1930 vond professionalisering plaats, toen de eerste Nederlandse verpleegstersopleiding tot stand kwam. Het Nationale Wit-Gele Kruis fuseerde in 1978 met het Oranje-Groene Kruis en het Groene Kruis tot de Nationale Kruisvereniging (NK).