Het blauwe kind

In een Parijs daghospitaal neemt de psychoanalytica Véronique de zorg van Orion op zich, een jongen met ernstige psychische problemen. Ze stelt vast dat hij, ondanks zijn moeilijkheden, een krachtige verbeelding heeft en ze leidt hem in de richting van het tekenen en het beeldhouwen. Orion slaagt er in de loop der jaren in om zo te verwoorden wat hem in de greep houdt. De waanzin, de verwarring, de verrassende effecten van de kunst en de hoop die koppig vecht tegen het onuitsprekelijke mysterie van het lijden vormen de thema's van Het blauwe kind. Maar voor alles is deze roman een verhaal van hoop en mededogen, van een oneigentijds, menselijk geloof in de mogelijkheden van een psychiatrische patiënt.