Dagboek van pastoor Hoek
De omslag van dit boek toont een luchtopname van Groesbeek-Zuid, globaal het gebied waar pastoor Hoek (1904-'72) de St. Antoniusparochie stichtte in 1933. De opname werd gemaakt door een Spitfire van het 541ste Luchtverkenningssquadron van de R.A.F. op 19 september 1944, - en dit voert rechtstreeks naar het hart van dit Dagboek.
Twee dagen eerder, op 17 september, waren tienduizenden Nederlanders in de smalle corridor tussen Eindhoven en Arnhem getuigen geweest van het even onverwachte als onvergetelijke schouwspel van de duizenden Amerikaanse en Britse parachutisten, die in de operatie Market-Garden de grootste en meest gewaagde luchtlandingsoperatie uitvoerden, die ooit werd gemaakt. Met één sprong - een reuzensprong als die van een kangoeroe - zouden de geallieerden over de Nederlandse waterwegen springen, bij Son, bij Veghel, bij Grave, over het Maas-Waalkanaal, bij Nijmegen en bij Arnhem. Britse grondtroepen zouden bliksemsnel over deze door para's vrijgemaakte weg doorstoten naar Arnhem, - de oorlog zou misschien nog voor de winter geëindigd zijn.
Het liep allemaal anders. Hoe anders het liep - voor militairen uit zoveel windstreken uit heel de wereld: voor Amerikanen en Britten, voor Duitsers en Polen, voor Ieren, Schotten en mannen uit Wales, voor Canadezen en krijgsgevangen Russen - maar nog meer voor de burgers in het Rijk van Nijmegen en het land van de Nederrijn, kan men lezen in dit sobere Dagboek, dat pastoor Hoek vanaf die septemberdagen van 1944 heeft bijgehouden.
Iedereen weet, hoe het mis ging bij Arnhem, en hoe het oostelijk gedeelte van het Rijk van Nijmegen rood gekleurd werd door een front, dat hier bijna vijf maanden bleef steken en het lieflijke landschap rond het Zevenheuvelendorp veranderde in een onherkenbaar kraterlandschap, in een levensgevaarlijk mijnengebied. Pastoor Hoek en tienduizenden burgers uit dit gebied moesten vluchten en raakten verspreid in noord en zuid, in bevrijd en bezet gebied.
Dit Dagboek beschrijft hoe pastoor Hoek en tienduizend Nederlanders uit de omgeving van Nijmegen en Arnhem terecht kwamen in de gastvrije Denderdorpen in Oost-Vlaanderen; hoe zij na lange maanden van wachten eindelijk konden terugkeren; van hun ongebroken levensmoed, hun geloof en hun vanzelfsprekend vertrouwen dat een nieuwe toekomst opgebouwd kon worden. Meer dan van oorlogsellende en evacuatie spreekt dit Dagboek misschien van het wonder dat mensen in zulke omstandigheden overeind houdt, en in elk geval van pastoor Hoek, die een wonderlijk iemand was. Het wordt de lezer overgelaten hoe dit wonderlijke te verstaan of te waarderen, mede met het oog op de toekomst en de geschiedenis, die wij nu samen aan het maken zijn.