Bandoeng - Bandung

Net als bij het schrijven van Tabee New York (1974) heeft F. Springer zich ook nu ten dele laten inspireren door Indische  jeugdherinneringen. Zo is Bandoeng-Bandung misschien wel een pendant van Tabee New York geworden. Het zou niet verwonderlijk zijn als de paden van de personages uit de beide boeken elkaar in het vooroorlogse Bandoeng en in de Japanse interneringskampen hadden gekruist.

Chris Regensberg, jarenlang de voornaamste adviseur van de partijtop, wordt opeens door zijn partijgenoten aan de kant gezet. Op zijn zeer directe, niemand ontziende oordeel wordt geen prijs meer gesteld. De nieuwere fractieleden, de 'schrandere jonge honden', begrijpen niet waarop Regensbergs reputatie is gebaseerd en waaraan hij zijn vertrouwenspositie te danken heeft. Het is afgelopen voor de nog helemaal niet zo oude 'wijze man'.

Als pleister op de wonde - zelfs zijn vrouw Vera heeft niet vermoed dat de schok zo groot zou zijn - wordt hem een niet onbelangrijke burgemeesterspost in het vooruitzicht gesteld. Maar eerst neemt hij nog deel aan een handelsmissie naar Indonesië. Als 'éminence grise' moet hij de missie extra cachet geven. Regensberg verwacht niet veel van de confrontatie met zijn geboorteland dat hij in 1945 als jongen verliet en nooit meer terugzag. Van tempo doeloe rest hem slechts een handvol vage herinneringen. En aanvankelijk lijkt het inderdaad of de koel observerende, afstandelijke politicus geen enkele binding met het land meer heeft. Tot hij Bandung bezoekt. Daar gebeurt iets. Bandung wordt weer Bandoeng.