Het boek der kampen - De herinnering

Op 22 juli 1944 werd het eerste grote concentratiekamp, het gruwelkamp Majdanek bij Lublin, door Sovjet-eenheden bevrijd. Tussen juli 1944 en mei 1945 werden alle Duitse concentratiekampen bevrijd, en de meest mensonterende gruwelen van de 20e eeuw kwamen er aan het licht. Ludo van Eck, Dachaugevangene 134.711, bezocht die kampen opnieuw. Zocht naar hun geschiedenis, hun Organisatie... en naar getuigenissen. Getuigenissen over de dierlijkheid van die kampen, over het tot systeem geworden sadisme.

Het Boek der Kampen is ongetwijfeld het meest complete naslagwerk over de Duitse concentratie-en uitroeiingskampen tijdens de tweede wereldoorlog. En meer dan vijftig jaar na de oprichting van die eerste kampen is het blijkbaar meer dan ooit nodig dat dit boek opnieuw verschijnt.

Dit boek is een document, een monument voor allen die omkwamen. En een getuigenis van allen die standhielden, opdat nooit meer zou gebeuren wat zich toen afspeelde. In een van zijn andere boeken laat van Eck een van zijn personages zeggen: «In een wereld van morgen zal er rechtvaardigheid moeten zijn. Anders heeft dit tot niets gediend. Daarom moet de wereld dit weten. Daarom wil ik leven. Ik heb dit gezien en ik wil de wereld doen kijken door mijn ogen.»

Ludo van Eck
Geboren in 1922. Wordt gearresteerd in maart 1944 omwille van zijn deelname aan het gewapend verzet en zijn hulp aan neergeschoten Engelse en Amerikaanse piloten. Hij komt in Dachau terecht, zijn verloofde in Ravensbrück. Na de oorlog ontvangt hij de hoogste Amerikaanse onderscheiding, de 'Medal of Freedom', met een getuigschrift van generaal Eisenhower. Hij krijgt tevens een onderscheiding van de Britse Air-Chief Marshall Tedder. Heeft in totaal veertien concentratiekampromans geschreven, waarvan enkele in het Russisch en het Bulgaars zijn vertaald.