Robert Regout - Maastricht 1896 - Dachau 1942

'Reeds vrij spoedig werd pater Robertus Regout S.J., professor aan de R.K. Universiteit te Nijmegen, door de Duitsers van zijn vrijheid beroofd. Veel heeft hij van de vijand te lijden gehad, totdat hij uiteindelijk het offer van zijn leven gebracht heeft in het concentratiekamp Dachau. Zijn dood is een groot verlies voor de wetenschap. Moge zijn offer ons land en het gehele Rijksgebied een betere en gelukkiger toekomst geven!'
Koningin Wilhelmina, 1946.

'Verschrikkelijk zijn de omstandigheden, waaronder zijn heengaan heeft plaats gehad. Groter echter moge voor u zijn de troost, omdat hij tot het eind van zijn leven getrouw is gebleven aan zijn heilige priesterroeping.'
Kardinaal De Jong, 1943.

'Hij was het middelpunt van de cel en werd zeer gerespecteerd. Dankzij hem heb ik geleerd, wat een geheiligd persoon kan betekenen in de meest verschrikkelijke omstandigheden. De hele toestand was zo onnoemelijk droevig, dat het als een gave Gods gezien mag worden dat er in deze omstandigheden een mens was die ons opbeurde en op elk moment een priester en een volgeling van zijn Heer werd.'
Hans Asmussen, medegevangene, president van de evangelisch-lutherse Kerk in Duitsland, 1947.

'Lang voordat er sprake was van "verzet" in Nederland, lang voordat de Leidse hoogleraar R.P. Cleveringa zijn befaamde rede hield tegen het ontslag van zijn joodse collega E.M. Meijers, en daarmee volgens het gangbare oordeel de eerste aanzet gaf tot het "academisch verzet" tegen de bezetter, lang daarvoor was hier een kleine, bescheiden priesterhoogleraar geheel in zijn eentje doende zijn principes na te leven. Hij zat in het verzet avant la lettre.'
Dr. Jan Brabers, historicus van de K.U. Nijmegen, 2002.

'Regout heeft de Nijmeegse studentengeneratie tussen 1937 en de Tweede Wereldoorlog heel wezenlijk beïnvloed. Het bezig zijn met eigen plezier en verdriet werd gerelativeerd en misschien wel nietig bij het machtige buitengebeuren. Dat was ook nodig, want de grote oorlog zou komen. Het ver doorgevoerde individualisme zou vervangen worden door ontvankelijkheid voor wat allen aanging en door betrokkenheid daarbij.'
Mr. Paul van Boven, voorzitter van het Nederlands Christelijk Werkgeversverbond, 1975.

Wat pater Regout als moderator voor iedere student afzonderlijk heeft betekend, is moeilijk weer te geven. Persoonlijk heb ik zeer veel aan hem te danken en uit de gesprekken met vele corpsleden weet ik, dat dit ook bij anderen het geval was. Door zijn eerlijke en openhartige houding, die nooit onbescheiden was maar steeds als die van een goede en wijze vriend, moet hij voor iedere student die hem gekend heeft een onvergetelijke persoonlijkheid zijn geweest.'
Mr. Jo Cals, later minister-president, 1945.