Gisteren gaat niet voorbij - Een roman over Tempo Doeloe

Veel Nederlanders zijn in Indonesië geboren of hebben er een groot deel van hun leven gewoond. Reünies zijn geen zeldzaamheid en vaak wordt er dan met weemoed gepraat over tempo doeloe, de goede oude tijd. De schrijfster laat haar boeiende verhaal op zo'n bijeenkomst beginnen. De band: allen zijn op hetzelfde lyceum in Djakarta geweest. Twee Europese dames, Janthe en Mel ontmoeten elkaar. In hun jonge jaren hebben zij elkaar goed gekend en door hun met jaloezie vermengde vriendschap hebben zij elkaar sterk beïnvloed. Zij ontmoeten er Suukso, een Indischman, die zij in feite nooit hebben gekend. In zijn eenzaamheid en verlangen naar contact met 'meisjes van vroeger' weet hij zonder woorden te suggereren dat zij elkaar wél hebben gekend. Er komt een - overigens volledig platonische - verhouding op gang waarbij ieder voor zich tenslotte de situatie volledig doorziet, maar mee blijft spelen. Telkens zien Janthe en MeI de figuur van Suukso tegen het verleden geprojecteerd. Hij herinnert hen aan tal van Indische jongens die zij hebben gekend en van wie vage, wat weemoedig getinte beelden zijn blijven hangen.

Een wonderlijk boek met vele flashbacks, die sterk contrasteren met het fantasieloze heden, dat niets van heimwee wil weten. dat daarom ook voor een bijzonder dramatisch slot zorgt. Een intens menselijk boek