Toen 't schuimend zeenat hevig bruiste - Verhalen over en impressies van de watersnood van 1953

Zelden schreef ik zulk een aangrijpend boek, als nu voor u ligt. 't Was soms bijna of geheel niet mogelijk met 'droge ogen' te beschrijven wat me verteld werd. Ik denk dat dit boek dan ook niet, door wie ook, zonder ontroering gelezen zal worden. Een fantasie kan nauwelijks meer ontroeren dan deze pure werkelijkheid.

Ik heb geprobeerd de dingen onverbloemd weer te geven. Niet mooier en niet lelijker - niet zachter en niet harder. Niet vromer en niet goddelozer. Steeds stond mij de werkelijkheid voor ogen. De één beleefde de Ramp als het ware 'geestelijk'. De ander ervoer het meer materieel, zakelijk bijna. Daar knutsel ik niet aan, al was er wel eens een discussie, maar dan meestal met een niet-lopende recorder. Ik heb verschillende keren verbaasd gestaan van de goddeloosheid in de verhalen. Maar meer raakte ik verwonderd over Gods nabijheid tijdens de grote nood.

Soms werd ik jaloers op zulk een duidelijk ervaren van het ingrijpen en het aanwezig zijn van God, zodat men 'in de grootste smarten in de Heere gerust was. In dit boek komen niet zoveel 'Rampfoto's' voor, (want er bestaan reeds vele goede foto-boeken over de Ramp) maar in de eerste plaats koos ik voor foto's van mensen die erbij betrokken waren. Naast dit boek kunt u dus best uw oude fotoboek over de Ramp van 1953 bij de hand houden.