Geen gewoon Indisch meisje
Marion Bloem werd in 1952 in Arnhem geboren als dochter van Indische ouders. Ze is een echte Indo ('ik kan vele generaties teruggaan en steeds weer Indo's aantreffen die ofwel een koloniaal ofwel een inlandse trouwden'), opgevoed met alle 'gektes' van een mestiezencultuur en daardoor opgezadeld met een 'eigen' identiteitsconflict.
Over dat identiteitsconflict, van een 'Indisch meisje' in deze tijd gaat Geen gewoon Indisch meisje. Hoofdpersoon in deze roman is een Indisch meisje dat worstelt met het besef dat zij zichzelf, haar verleden, haar culturele achtergrond, altijd verloochend heeft. Aan de hand van gebeurtenissen, herinneringen en verhalen probeert zij er voor zichzelf achter te komen wie zij is. De hoofdlijn wordt gevormd door twee reizen naar Indonesië, de eerste samen met haar Hollandse vriend, de tweede - na de dood van haar vader en volgens diens uitdrukkelijke laatste wens - samen met haar moeder.
Om haar ervaringen en ontdekkingen te kunnen verhalen en de beelden uit het verleden betekenis te geven, creëert ze de 'zusjes' Sonja en Zon: Zon, de hartstochtelijke, bij wie elk nieuw inzicht tot obsessies leidt, en Sonja, de onverschillige, die haar maatschappelijke ambities niet door haar emoties laat dwarsbomen.
Marion Bloem is afgestudeerd als klinisch psychologe. Naast wetenschappelijke publikaties en schoolboekjes heeft ze drie jeugdromans en enkele korte films op haar naam staan. Geen gewoon Indisch meisje is haar literaire debuut - een helder geconstrueerde en meeslepend geschreven roman over een thematiek die midden in de belangstelling staat.