De Kering - Over de bouwers van de stormvloedkering Oosterschelde

De stormvloedkering in de Oosterschelde is het grootste bouwwerk dat ooit in Nederland tot stand werd gebracht. Het grootste maar ook het moeilijkste. De kering moest voldoen aan uitzonderlijke technische eisen én gerealiseerd worden in zeer moeilijke natuurlijke omstandigheden. Er moest een bouwwerk worden vervaardigd waar nog geen enkele ervaring mee was opgedaan. Alles moest, letterlijk en figuurlijk, van de grond af worden opgebouwd. In elke fase van het bouwproces moesten talloze problemen worden opgelost. Problemen waarvoor zelden kant-en-klare oplossingen voorhanden waren. Alles moest voor het eerst uitgevonden worden en in praktijk worden gebracht.

Zelden staat men erbij stil dat dit huzarenstukje alleen mogelijk was dankzij de inspanningen van de duizenden mannen en vrouwen die direct of indirect bij de bouw van de stormvloedkering betrokken zijn geweest. Dat is ook niet zo vreemd, want er mag in de loop van de tijd al veel geschreven zijn over 'de kroon op het Deltaplan', maar in al deze publicaties staat de techniek geheel centraal. Vrijwel nooit wordt er aandacht besteed aan de mensen achter de kering. De Kering breekt met deze traditie. Ingekaderd in het 'grote' verhaal van de bouw van de kering, vanaf de ramp van 1953 tot aan de ingebruikname van de pijlerdam in 1986, schenkt de auteur, Alex van Heezik, ook volop aandacht aan het 'kleine' verhaal: het verhaal van de mensen die de stormvloedkering tot stand hebben gebracht.

Wat vonden zij van die felle protesten tegen de volledige afsluiting van de Oosterschelde? Wat ging er in hen om toen de dichte dam er niet mocht komen? Wat kwam er allemaal bij kijken om een goed (halfopen) alternatief te ontwerpen? En bovenal: hoe hebben al die Oosterscheldewerkers het voor elkaar gekregen om dit 'onmogelijke' ontwerp te realiseren? Welke moeilijkheden ondervond men hierbij, welke oplossingen werden bedacht? En hoe gingen zij om met al die media-aandacht, die lang niet altijd positief was en vooral de tegenslagen breed uitmat. Over de kosten die telkens weer overschreden werden. Over het tijdschema dat steeds weer aangepast moest worden. Over onenigheid, list en bedrog en andere vermeende wanordelijkheden. Berichtgeving die het er niet eenvoudiger op maakte deze, in alle opzichten unieke, onderneming tot een goed einde te brengen. Dat men daar toch in slaagde, is dan ook een prestatie die minstens zo uniek is als de pijlerdam zelf. Na lezing van deze 'biografie van de Oosterscheldekering zal iedereen dit volmondig beamen.