De waarheid over Java - 15 AVRO-Causerieën in boekvorm

Al is de leugen nog zoo snel de waarheid achterhaalt haar wel. De moraal van dat spreekwoord is gebleken de moraal te zijn van dit werkje. Toen ik einde Maart mijn causerieënreeks ,,De Waarheid over Java" voor de AVRO-microfoon inzette, heerschten in Nederland alom wanbegrip en misverstand ten aanzien van het Indische treurspel. Thans luttele maanden later is het ietwat gaan dagen in de hoofden van de Nederlanders. Het lijkt er op of de waarheid inderdaad de leugen aan het achterhalen is.

Mij vleiend met de gedachte, dat deze serie radiolezingen aan dit verbeterde inzicht éénig aandeel, zij het misschien een zeer gering, gehad heeft, wil ht nog niet zeggen, dat de publicatie thans in boekvorm overbodig zou zijn. In de eerste plaats is het slechts ,,ietwat" gaan dagen, en - wie met veel menschen praat kan dat getuigen - heeft de waarheid de leugen stellig nog lang niet voldoende achterhaald. In de tweede plaats is er de wensch van zeer vele radioluisteraars het gesprokene nog eens te herlezen en daardoor mededragers te worden van de waarheid over Java, zooals ik die getracht heb in vijftien radiovoordrachten weer te geven.

Wat den inhoud van deze uitgave betreft diene de mededeeling, dat de thans gedrukte manuscripten eenige aanvulling hebben gekregen. Eenige malen namelijk is gedurende het spreken gebleken, dat de tekst te lang was voor een kwartier zendtijd, zoodat inkorting moest plaats hebben. Er was uiteraard geen enkele reden om den luisteraar, die thans lezer wordt, deze coupures te onthouden, noch eenige actueele bijzonderheden in te lasschen, welke op het tijdstip der radio-lezingen nog niet bekend waren.

Ten aanzien van de stijl zou ik gaarne de opmerking willen maken, dat zooveel mogelijk de radio-aanspreektaal werd gehandhaafd. Hoewel dat het bezwaar heeft voor schrijver dezes persoonlijk, dat vele taalzuiveraars en critici volkomen gerechtvaardigd hun blauwe of roode potlooden te voorschijn kunnen halen om nijdige dikke streepen te Zetten, weegt daartegen mijns inziens op het voordeel van het behoud van het dynamische karakter, dat het gesproken woord doorgaans in sterkere mate bezit dan het geschreven.

Ik betuig op deze plaats mijn warme erkentelijkheid aan den heer Willem Vogt, directeur van de AVRO, die in een tijd van bijna algemeene Soekarno-Sjahrir-dweeperij zonder eenige aarzeling zijn medewerking verleende aan het uitspreken van ,,De Waarheid over Java", en daardoor van zijn groote belangstelling in een juiste voorlichting over het Indische probleem ondubbelzinnig heeft doen blijken. Voorts dank ik alle vrienden in Indië - niet het minst den Oosterschen dokter, die mij volmacht gaf van zijn psychologische beschouwing het gebruik te maken, dat mij goeddacht - voor hun hulp bij mijn documentatie en voor hun adviezen bij de verdere uitwerking der serie.

Aan hen, mijn vrienden, die ik achterliet op Java, draag ik dit boekje op, in de gelukkige wetenschap dat ik mijn belofte aan hen naar vermogen vervuld heb, en in het verblijdende besef, dat ,,DE WAARHEID OVER JAVA" steeds meer doordringt tot breede lagen van het Nederlandsche volk niet alleen maar bovenal tot de regeering - althans die in Nederland - welker zwaarste taak ongetwijfeld is de toekomst van het eiland aan die waarheid aan te passen.

De spreker-thans-schrijver.