Mijn vriend Sukarno

Veertig jaar geleden ontmoette Willem Oltmans (70) bij toeval president Sukarno die op staatsbezoek was in Rome. Oltmans was in die dagen correspondent van De Telegraaf in Italië. Zijn hoofdredacteur, J.J.F. Stokvis, verbood hem het Indonesische staatshoofd te gaan ontmoeten. Hij ging toch en werd door De Telegraaf ontslagen. Oltmans was het absoluut oneens met het Indonesiëbeleid van Luns; het feit dat hij er een andere mening op na hield, had tot gevolg dat minister Luns Oltmans voor het leven persona non grata voor de Nederlandse regering maakte.

Oltmans reisde in 1956 naar Indonesië en werd een persoonlijke vriend van Sukarno, die in Nederland gold als staatsvijand nummer één. Opnieuw werd Oltmans in 1957 verhinderd, ditmaal door de Nieuwe Rotterdamse Courant, om de lezers thuis een ander beeld over Indonesië te schetsen en nieuwe realiteiten in Azië bespreekbaar te maken, waarbij het oplaaiende geschil over Nieuw-Guinea in die dagen centraal stond.

Tien jaar lang volgde Oltmans Sukarno van nabij, zowel op tientallen reizen door de Indonesische archipel als tijdens bezoeken aan onder andere Washington en New York.

Een halve eeuw na het uitroepen van de Republiek Indonesia lijkt men in Nederland voor het eerst bereid zich minder geëmotioneerd en met meer objectiviteit af te vragen: wie was deze Sukarno in werkelijkheid? Oltmans, die een leven lang een accuraat dagboek heeft bijgehouden, vertelt hier wat hij zag, hoorde en beleefde.

Ditmaal beslist ongecensureerd!