Het Utrechtsch Studenten Corps 1936-1986

'Wij spelen, en weten, dat wij spelen, dus wij zijn meer dan enkel redelijke wezens, want het spel is onredelijk', schrijft Huizinga in zijn Homo Ludens bijna vijftig jaar geleden. Ieder die ooit deel heeft uitgemaakt van het Utrechtsch Studenten Corps weet hoe actueel deze uitspraak ook nu nog is.

In dit jaar, waarin de Rijksuniversiteit Utrecht zijn 350-jarig bestaan viert en zich in al zijn veelzijdigheid presenteert, blijkt eens te meer hoe wezenlijk binnen een groot en modem bedrijf als de tegenwoordige universiteit het spel is. Het Utrechtsch Studenten Corps heeft het spel sinds mensenheugenis als een van zijn fundamenten gekoesterd.

Het Utrechtsch Studenten Corps 1936-1986 zet de geschiedschrijving voort zoals die een halve eeuw geleden werd geschreven in Het Utrechtsch Studentenleven 1636-1936. Wat er in die halve eeuw ook veranderd mag zijn, de homo ludens verandert niet. Hij heeft zijn plaats in het Utrechtsch Studenten Corps en daarmee in de Utrechtse studentengemeenschap behouden. Uit dit gedenkboek moge dit blijken.

Op deze plaats past een woord van dank aan al diegenen die het verschijnen van dit boek mogelijk hebben gemaakt: allereerst de schrijvers en hen die hun herinneringen en archieven beschikbaar stelden; Uitgeverij Kwadraat te Utrecht, die niet alleen bereid was het boek uit te geven maar die de redactie ook met waardevolle adviezen terzijde stond; de Reümstenvereniging van het Utrechtsch Studenten Corps en het Utrechts Universiteits Fonds voor de financiële steun en niet in de laatste plaats de dames José Janssen en Mariët van Vliet voor het vele voortreffelijke type-werk.

Wie zich met het verleden bezighoudt bekommert zich om de toekomst. De redactie hoopt daarom dat dit boek zijn weg zal vinden naar degenen die zich kunnen scharen achter de wens 'en leev' zoo lang het Sticht bestaat ook zijn Studenten Corps!'

H.M. Blankenberg C.R. ten Kate, H.M. Klijn, J.P.C. Obbink,  J.W. Steketee en N. Taselaar