Ruytermeisjes en Verkadevrouwen (2e-hands)

Ze 'zat' bij de Café Noir. Gelukkig maar. Bij de Café Noir kon je nu eenmaal lekker zitten. Want collega's werkten staande. 'De biscuits werden op tafel gegooid. Dan had je een houten blokje in de hand en een bak glazuur voor je. Dat blokje doopte je in de glazuur en streekje uit over het biscuitje. Daarna werd die lekkernij in de droogkast geplaatst.'

Dit welbekende 'likkoekje' werd tot 1956 op deze wijze gemaakt. Wij gaan terug naar 1891, het jaar waarin de eerste meisjes als blikkenpoetsters op schuchtere wijze binnentraden bij de Stoom Brood & Beschuilfabriek 'De Ruyter. Dit gebeurde in een tijd dat fabrieksarbeid, uitgevoerd door meisjes, aanstootgevend, onzedelijk en onfatsoenlijk werd gevonden. Vrouwenarbeid bij Verkade, de Zaanse zoetwarenfabrikant. Hoe was het om bij Verkade te werken? Hoe keek de omgeving voor en na de Tweede Wereldoorlog naar fabrieksarbeidsters? En waarom was er zoveel vrouwelijk personeel?

Tientallen (voormalige) werkneemsters blikken terug op hun periode bij 'de biscuit, beschuit of chocolade'. 'Het was zwaar werk, maar als het kon, zou ik zo terug willen roepen ze in koor. Ruytermeisjes en Verkadevrouwen gaat over lief en leed aan de lopende band.