BANDJIR - Vuurstorm over Java

Een oorlogsroman die waar gebeurd moet zijn, want bij de jongens die in 1945 naar Indië gingen, waren natuurlijk idealistische officieren zoals Leo Verhagen en bij de vijand was beslist een Oemar Kerto die een blank meisje lief had en de Nederlanders haatte. Het vrouwenkamp Tjideng heeft bestaan, want na de bevrijding hebben ze de Japanse sadist die de commandant was, opgeknoopt. Nederlandse officieren hebben kampongs platgebrand maar wie dit, knus in zijn huiskamer gezeten, veroordeelt, moet ook weten dat ze daarbij dozijnen landmijnen vernietigden, die anders hun jonge soldaten tot rompen-zonder-benen zouden hebben gemaakt.

Deze oorlogsroman speelt in Nederlands-Indië dat onder Japanse bezetting de republiek Indonesië werd. Ik heb dit verhaal niet verzonnen: ik zette daar drie mannen en een meisje in een decor van vredige rijstvelden, Japanse bezetters en opstandige nationalisten die tegen goede en slechte Nederlanders streden. Het decor, de mensen en de gebeurtenissen waren echt; het leven schreef dit verhaal. Ik heb het alleen vorm gegeven.

Misschien is op het ereveld Menteng Poeloe geen Indonesiche guerrillastrijder naast onze gesneuvelde soldaten begraven, maar ik kende romantiek in het ware leven, en de idealist die aan vijandelijke kant streed en aan de goede zijde sneuvelde.

Abram van Leeuwen, Bali, mei 1990