Indisch zwijgen
In Indisch zwijgen vertelt Anneloes Timmerije het verhaal van haar Indische familie. Zwijgen is haar met de paplepel ingegoten. Haar moeder praat alleen als het strikt noodzakelijk is, haar grootmoeder was precies hetzelfde. De familie wordt bijeengehouden door zeven zusters: de tantes. Maar met het overlijden van iedere tante verliest de familie iets van het Indische.
Indisch zwijgen is ook het verslag van een verblijf op West-Java, waar de auteur drie maanden werkte als lid van een filmcrew, op een steenworp afstand van de plek waar haar moeder, haar grootmoeder en de rest van haar Indische familie opgroeiden. Hoewel het moderne Indonesië aanvankelijk in niets schijnt te lijken op het land dat in de familieverhalen figureert, ontdekt de auteur op de meest onverwachte momenten hoe groot de invloed is van een Indische opvoeding. In een land waar toeval volgens de traditie niet bestaat, wordt ze ermee om de oren geslagen.
Nu ze de plek heeft bezocht waar haar familie vandaan komt, realiseert Anneloes Timmerije zich hoeveel ze nog te vragen heeft aan de mensen die Indië moesten verlaten en in Nederland met niets opnieuw zijn begonnen. Ze wil, nu het nog kan, uit de eerste hand hun verhalen vernemen. Dan hoort ze, terloops, voor het eerst van het geheim. Het geheim van haar familie, dat niet eens opzienbarend is. Het meest opmerkelijke is nog dat het decennialang verborgen bleef. Geheel volgens de Indische traditie.
Anneloes Timmerije (1955) is freelance journaliste en publiciste. Eerder schreef zij onder andere Gemengde gevoelens. Erfenis van twee culturen.