De zwarte herfst

Arnhem 1944. De worsteling van mensen in oorlogstijd. Authentiek relaas van ooggetuigen.
Door C.A. Dekkers en L.P.J. Vroemen, 1984.

De gevoelens, die sergeant Reginald Knox tot uitdrukking brengt in zijn gedicht 'An Ode to Arnhem', klinken door in de vrije bewerking hieronder (uit dit boek).

ODE AAN ARNHEM

Mensen uit Arnhem, u kunt veilig en vrij
met uw voeten betreden de oevers van de Rijn
en uw ogen laten drinken van de eeuwige stroom
sta een ogenblik stil bij hen die niet meer zijn.

Zij kwamen hier bevechten de vrijheid van uw land,
maar werden in een oogwenk weggemaaid.
Eer hen in uw gedachten en wijs uw jeugd de plek
waar eeuwig rust hetgeen nog van hen rest.

Bezie met ontzag al die kruisen van hout,
die overal nog staan in uw land,
laat bloemen bloeien boven die harten
die eens klopten vrolijk en fier.

En vertel uw zonen hoe een handjevol,
duizelend na dagen en nachten in een hel,
met omwonden voeten elkaar volgden,
muisstil op het ongewisse pad.

Het zal best eens gebeuren dat moeder Engeland
iets doet wat u stoort, maar sta dan even stil
bij de prijs die haar zonen betaalden
om blijvend te doen branden de vlam van uw hoop.