Rijmprenten van een waddeneiland

De verbinding tussen de z.g.n. ,vaste wal' en de waddeneilanden wordt door Rijksveerdiensten onderhouden. Deze oorden - hoe langer hoe meer in de aandacht komend van het toerisme - vertonen bij nadering vanuit zee ieder afzonderlijk hun eigen vorm, ligging en aanblik. Naast deze eigen geaardheid is er ongetwijfeld veel dat zij gemeen hebben. Het leven aldaar is eeuwenlang een kleine beslotenheid geweest, waar invloeden van buiten een schaarse levenskans kregen. Oude zeevaarders-geslachten, die met hun schoeners en barken de wereldzeeën bevoeren, vormden naast een boerenstand wel de kern van deze bevolking. Visserij vond (en vindt) men meer langs de kusten er tegenover dan op de eilanden zelf - behalve dan als sportieve bezigheid. Het is de sfeer van een waddeneiland, waarvan nog steeds de vele toeristen, bewust of onbewust, de bekorende werking ondergaan. Op al deze eilanden springen de konijnen rond en liggen de zeehonden op verlaten banken of platen zich te koesteren in de zon. Het zijn overal de meeuwen en andere strandvogels, die laag over zee en duinen scheren. Het oude folkloristische gebruik met Pinksteren op het eiland Schiermonnikoog wordt verteld door de Pinksterhaan. Het voorjaar in het polderland kan men zowel op Texel als op Schiermonnikoog genieten. De betegelde wanden der huizen, meest uit de 18de eeuw, zijn bezig te verdwijnen evenals de oude walviskaken (o.a. op Vlieland, Terschelling en Ameland), afkomstig van de walvisvaarders op de houten schepen van voorheen. Een en ander uit deze onderlinge samenhang trachtte ik aantrekkelijk te maken in deze rijmprenten.

Louise Mellema, Schiermonnikoog voorjaar 1961