Kleurverschil

De Indische tweede-generatie-kinderen vonden het in de jaren vijftig en zestig helemaal geen pretje om steeds maar weer te horen: 'Waar kom jij vandaan'? Door hun ouders werd hun voorgehouden dat ze gewoon Nederlanders waren. Maar dat andere uiterlijk dan?
'Het uiterlijk is het eerste en het enige wat mensen van je zien,' schrijft Jill Stolk. 'Ik vergeet steeds weer dat ik er anders uitzie, moet ik dat nou wel of niet vergeten? Er zijn na de Indische gezichten heel wat oudere nieuwe gezichten binnen onze samenleving komen kijken. Wat dat betreft zijn wij koplopers. Wij hebben de spits afgebeten, of we het nou leuk vonden of niet.

In Kleurverschil schrijft Jill Stolk op scherpe, ironische wijze over de tweede generatie Indische Nederlanders, die, wars van het tempo-doeloe-gevoel, zijn opgegroeid in een steeds kleurrijker Nederland. Steeds meer tweede-generatiegenoten vroegen mij de afgelopen tijd: wat is Indisch? En dan zei ik "Nou gewoon, wanneer je Indonesische en Nederlandse (voor)ouders hebt."

Dit antwoord vonden ze niet goed genoeg. Een jaar geleden nam ik me voor een antwoord te vinden op de vraag: Wat is nou eigenlijk Indisch? Al gauw bleek dat ik er met één antwoord niet was, omdat "Indisch" zo veel facetten heeft. In dit boek staan de antwoorden tot nu toe.