Een eeuw van uitersten - De twintigste eeuw 1914-1991

EEN EEUW VAN UITERSTEN is een integrale geschiedenis van de 'korte twintigste eeuw' (1914-1991). Het biedt een analyse van de belangrijkste politieke ontwikkelingen, maar beschrijft ook op meeslepende wijze sociaal-economische en cultuurhistorische processen.

Beginnend met de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog beschrijft Hobsbawm op magistrale wijze het samenspel van economische en politieke factoren dat tot de Tweede Wereldoorlog leidde. Na de Tweede Wereldoorlog volgde een ongeëvenaarde welvaartsexplosie, waardoor er in Hobsbawms woorden 'voor tachtig procent van de wereldbevolking een einde aan de Middeleeuwen kwam'.

Hobsbawm ziet in de ongetemperde kapitalistische expansiedrang ook grote gevaren. Hij wijst op toenemende economische ongelijkheid, ongebreidelde bevolkingsgroei en aantasting van het natuurlijk milieu. Verder toont hij zich bezorgd over het uiteenvallen van kerkelijke en lokale gemeenschappen, en in toenemende mate van het gezin. Verontrustend lijkt hem vooral dat voor deze traditionele verbanden niets anders in de plaats lijkt te komen.