Uit menschlievendheid zoude ik barbaar kunnen worden - Reizen in Azië 1770-1830

De titel van dit Schrijversprentenboek Uit menschlievendheid zoude ik barbaar kunnen worden geeft op paradoxale en ironische wijze uitdrukking aan de ambivalente houding tegenover de overzeese wereld aan bet eind van de achttiende en in het begin van de negentiende eeuw. De uitspraak is van Jacob G. Haafner (1755-1809), van wie in de eerste decennia van de negentiende eeuw vijf fascinerende reisverhalen werden gepubliceerd. In deze jaren keken reizigers onder invloed van de Verlichting met een nieuwe blik naar verre landen. Hun zucht naar kennis leidde tot een beter begrip van die onbekende wereld. Ze ontdekten beschavingen die veel ouder waren dan de Europese en getuigden van hun bewondering voor die exotische culturen.

Dit schrijversprentenboek bevat een keuze uit de vroeg-negentiende-eeuwse Nederlandse reisverhalen, die deze nieuwe houding bet best tot uitdrukking brengen. Het voert de lezer mee naar India, Ceylon en Indonesië. Tot de geselecteerde schrijvers behoren J.G. Haafner (1755-1809), Q.M.R. VerHuell (1787-1860), J. Olivier (1789-1858) en P.P. Roorda van Eysinga (1796-1856). Het boek bevat naast een inleidend artikel, waarin onder andere het reisverhalen-genre in een breder historisch kader wordt geplaatst, een uitgebreide bloemlezing (met commentaar) uit de reisverslagen van deze vier auteurs. Er zijn ongeveer 140 illustraties in opgenomen.