In verzet tegen onwelwillendheid - Geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië weggestopt

Een terugblik op vijfentwintig jaar Gastdocenten levert een confuus beeld. Er was aanmoediging van het toenmalig Ministerie
van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur (tegenwoordig VWS, het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport). Door het
Samenwerkend Verzet en haar werkgroep Jeugdvoorlichting werd het initiatief enthousiast ontvangen. We mochten een kijkje in hun keuken nemen en ze namen ons mee naar het overleg op het Ministerie. De Japanse ambassade bood vriendelijk hulp bij het vertalen van documenten en stelde schoolboeken van het middelbaar onderwijs beschikbaar waarin de voorlichting over de Tweede Wereldoorlog uiterst summier aan bod kwam.

Het was verwarrend dat het Indisch Platvorm en het Indisch Herinneringscentrum ons niet openlijk steunden. Ronduit pijnlijk was het dat leraren op scholen ons weigerden omdat wij 'kolonialen' zijn en dus 'slechte mensen'. Dezelfde omschrijving werd gebruikt door het Steunpunt Gastsprekers te Westerbork en in een later stadium door een hoge ambtenaar van het Ministerie van VWS.

Verbijsterend was het verhaal over een hoogleraar geschiedenis die meende dat hij een opvoedkundige taak had die hem 'verplichtte' om documenten, rapporten en getuigenverslagen te vernietigen. Vasthoudendheid en enthousiasme hielden ons een kwart eeuw op de been. Onze gastdocenten hebben op honderden scholen over de Japanse bezetting verhaald. Sommigen vertelden hun eigen ervaringen, anderen de verhalen van hun ouders. Het is nog altijd nodig, want zelfs na een kwart eeuw blijkt dat dit verhaal in het onderwijs nog altijd onderbelicht is.

Jan Willem Hoegen, Voorzitter Stichting Gastdocenten WOII Zuidoost-Azië