De verwondering van het maken - De bouwopleiding van gilde tot opleidingsbedrijf

In tegenstelling tot dieren die 'het maken' vanuit hun natuurlijk instinct bezigen, kunnen mensen aan het creatie-proces verwondering, verbeeldingskracht en inspiratie putten. Deze bijna religieuze beleving van het 'maakproces' heeft duizenden jaren bijgedragen aan de cultuuroverdracht van volkeren en een zinvolle ervaring van het aardse bestaan. Waarden en normen maar ook schoonheid, hebben hun voedingsbodem in de omzetting van natuurlijke materialen tot artefacten. Iemand die geleerd en beleefd heeft iets moois te maken krijgt respect voor het werk dat anderen maken.

De waarde van die indruk en beleving zijn we in veel arbeidsprocessen kwijtgeraakt, maar ook in de huidige onderwijsdidactiek van de beroepsopleidingen. We graven oude voorwerpen op, plaatsen ze in musea en bewonderen de maker die we niet kennen. We proberen iets van zijn leefomgeving en culturele achtergrond te ontcijferen, omdat dit weerspiegeld wordt in de vorm en inhoud van het gevonden product. We transformeren een gebruiksvoorwerp tot kunstobject dat 24 uur bewaakt wordt door suppoosten en elektronische apparatuur. We maken ons zorgen over het verdwijnen van de natuur en het land staat op zijn kop als een mus op wrede manier wordt belemmerd duizenden dominostenen die met grote zorg zijn geplaatst, om te gooien. De Rugstreeppad, Kamsalamander, Korenwolf, ja zelfs de Noorse Woelmuis zijn in staat om mensen te motiveren belangrijke ontwikkelingen te blokkeren.

Er zijn echter onvoldoende bewegingen op gang te krijgen om een rijk cultureel erfgoed zoals het ambachtelijk maken als onderdeel van arbeid en de zingeving aan het bestaan te beschermen of via het onderwijs in ere te herstellen. Werken met plezier gaf en geeft een belangrijke meerwaarde aan het maatschappelijk manifesteren en persoonlijk welbehagen. "De verwondering van het maken" is het resultaat van trots en vreugde die de maker aan zijn product heeft beleefd.