45 jaar met PHILIPS
In zijn memoires behandelt Frits Philips naast zijn particuliere ervaringen en belevenissen een brede schaal van onderwerpen, waarmee hij als industrieel te maken heeft gehad. Hij was de enige zoon van Anton Philips, de man die de grootste typisch Nederlandse onderneming van onze tijd tot bloei had gebracht, als zodanig was hij 'gebrandmerkt' als een Philips, zijn bestaan zou sterk met de onderneming van die naam zijn verweven en het spreekt vanzelf, dat hij daarover veel vertelt. Daarbij belicht hij vaak gebeurtenissen, achtergronden en details in de zeldzame positie van iemand die de lotgevallen van de zaak', zoals vader Philips de snel groeiende verzameling fabrieken thuis altijd noemde, van de binnenkant heeft meegemaakt. Daarbij gaat het niet alleen over zijn eigen werk bij Philips, hij kan ook interessante dingen vertellen over de research, die bij deze onderneming altijd zo belangrijk is geweest. Als geen ander weet hij, hoe Philips dank zij die resarch altijd maar weer nieuwe artikelen kon maken, wat weer duizenden handen werk zou geven.
Het was echter nooit zijn bedoeling, dat 'de zaak' in zijn levende overhand zou krijgen. Er moest tijd blijven voor andere dingen, waarbij het gezin en het huiselijk leven in de eerste plaats stonden. Dan was er de vliegerij, een sport waaraan hij zijn hart heeft verpand. Over het vliegen vertelt hij met veel verve, waarbij blijkt dat hij het aangename met het nuttige wist te verenigen. Tenslotte is het vervoer door de lucht zowel voor het moderne bestuur van het over de hele wereld verspreide concern, als voor zijn eigen aandeel in de leiding daarvan, een element van belang geweest. Sinds 1935 was hij lid van de directie, in 1961 werd hij president van het concern als opvolger van ir. P. F. S. Otten, na zijn aftreden als zodanig werd hij in 1971 voorzitter van de raad van commissarissen en gedelegeerd commissaris. Van zijn doen en laten, ook van zijn overwegingen daarbij, geeft hij vaak een merkwaardig openhartig beeld. De invloed van de Morele Herbewapening gekristalliseerde denkbeelden van dr. Frank Buchman komt daarbij ter sprake.
Het belangwekkendste deel van de herinneringen stamt uit de bezettingsjaren, toen Frits Philips alleen voor de zware taak werd gesteld de Nederlandse tak van het concern zo goed mogelijk draaiende te houden. Van die periode, die hij voor een deel in gevangenschap doorbracht, is weinig bekend. De lezer beleeft mee, wat zowel de onderneming als de mensen die daarin werkten moesten ondergaan en hoe men veel moeilijkheden wist te overwinnen, tot in september 1944 ten slotte Eindhoven werd bevrijd. Ook zeer interessant is de daarop volgende periode van wederopbouw, zowel van het concern als van het industriële leven in Brabant, waarin Frits Philips een coördinerende taak heeft vervuld.
Hij was wat men noemt een groot industrieel. Bij Philips werken vandaag in Nederland ruim 83.000 en over de wereld 380.000 mensen. Daarbij bestaat nog altijd een buitengewoon sterke band tussen de familie en de onderneming. De visie van Frits Philips op die band behoort tot de meest verrassende elementen in zijn boek. Onmiddellijk daaraan gekoppeld is het thema van het besluitende hoofdstuk, waarin hij de taak van de industrie, haar mogelijkheden in de samenleving en voor de mensen, die daarin werkzaam zijn, belicht.