Door de hel van Oosterbeek 1944
Nico van der Meer werd op 26 december 1931 te Leiden geboren. Na het doorlopen van de scholen, kreeg hij een nautische opleiding voor de internationale binnenvaart waarin hij dan ook meer dan 25 jaar werkzaam is geweest op sleepboten en tankschepen. In 1971 trad hij in dienst van Rijkswaterstaat en vervult nu een functie als verkeersleider zee- en binnenvaart op een radarverkeerspost aan de Westerschelde.
De tweede wereldoorlog, die ook aan hem bepaald niet ongemerkt is voorbijgegaan, heeft op hem diepe indruk gemaakt. Vooral de lucjtlandingen bij Arnhem 1944 en de daaropvolgende strijd heeft hem altijd in hoge mate geïnteresseerd. Dat hij het dagboek van ex-sergeant George Nattrass ter hand gesteld kreeg en mocht vertalen, was hem dan ook zeer welkom en heeft hem twee jaren navorsingen en speurwerk gekost. Het is geen romannetje geworden maar een waarheidsgetrouwe weergave van een bittere strijd, een verschrikkelijke oorlogvoering die voor Nattrass eindigde in een achtertuin van een huis in Oosterbeek.
George Nattrass werd op 14 juli te Beamish, country Durham, Engeland geboren. Hoewel hij na de schooltijd als boekhouder op het kantoor van een kolenmijn werd tewerk gesteld, verkoos hij toch liever het hotelvak. Zodoende kwam hij in een groot hotel in Londen terecht waar hij bleef werken tot de tweede wereldoorlog uitbrak en hij in militaire dienst moest. Hij werd ingelijfd als soldaat bij 7 Kings Own Scottish Borderers maar reeds in 1940 tot sergeant bevorderd.
De strijd bij Arnhem tijdens de bewogen septemberdagen van 1944, hebben ook op hem een onuitwisbare indruk achtergelaten. In dit oorlogsdagboek, beschrijft George op eenvoudige maar beklemmende wijze hoe hij de Slag om Arnhem beleefde. Na zijn terugkeer in Engeland uit krijgsgevangenschap, heeft George nog tot eind november 1945 in een ziekenhuis in York moeten liggen om te herstellen van zijn verwondingen. Daarna heeft hij nog tot ver in het voorjaar van 1946 moeten revalideren waarna hij voorgoed de militaire dienst verliet. Hij kwam weer in een hotel terecht en werd in 1954 manager daarvan en bleef dat tot zijn pensionering in 1979. Hij is een verwoed tuinieren kan zich daarin helemaal uitlevenin zijn prachtig aangelegde en onderhouden tuin. George ziet, samen met zijn vrouw Pat er zijli strijdmakkers steeds weer reikhalzend uit naar de regelmatig terugkerende pelgrimage in Arnhem en Oosterbeek. Met zijn kameraden kan men George dan in gedachten verzonken langs de graven van de gesneuvelden zien gaan, jongens die ook voor onze vrijheid hun leven gaven!