Het Andjing Nica Bataljon (KNIL) in Nederlands-Indië 1945-1950 (geen bijlage)
Dit is de geschiedenis van een Knil-bataljon dat daadwerkelijk uit nood werd geboren, in de periode na de Japanse capitulatie (15 augustus 1945) in Ned. Indië, teneinde weerlozen te beschermen tegen de niets ontziende bersiap-beweging van destijds. Deze beweging woedde in alle hevigheid bij het begin van de Indonesische vrijheidsstrijd. Er was een levensgroot gezagsvacuüm en spoedig traden ook nog particuliere strijdgroepen op, die met de doordringende kreet "bersiap!" alles wat Nederlander was of in die termen dacht, aanviel en uit de weg ruimde. Zeer vele mannen, vrouwen en kinderen vonden hierbij de dood, want moordpartijen waren aan de orde van de dag. Ex-krijgsgevangenen, gesteund door jonge, nog schoolgaande knapen van velerlei nationaliteit, stelden zich daartegen teweer. Deze jonge jongens waren de latere Indische oorlogsvrijwilligers. Aangezien men niets had, bestond de bewapening in den beginne uit knuppels en uit gestolen en veroverde wapens, totdat de aanvoer op geregelde wijze kon geschieden.
Tijdens de onophoudelijke schermutselingen beten de mannen en jongens zo fel van zich af, dat de tegenstanders hen uitscholden voor "andjing Nica" = "Nica honden". (Nica staat voor Ned. Indische Civiele Administratie, de Nederlandse organisatie die orde op zaken moest stellen). Evenals bij de watergeuzen toentertijd, werd de scheldnaam erenaam. Dat gebeurde op last van "onze generaal", legercommandant S.H. Spoor. Zo ontstond ook het mouwembleem: een rode grauwende hondekop. Het Andjing Nica bataljon was geboren.
De schrijver commandeerde jarenlang de 1ste compagnie van dit bataljon. Zodoende maakte hij de beide politionele acties mee en alle zuiveringsoperaties daarna. Uitzonderlijk is het feit dat hij contact heeft gezocht en verkregen met enkele tegenstanders van weleer. De Indonesische generaals Nasution en Loekito Santoso reageerden direct en zonden hun verslagen in. Zo wordt dus ook de stem van de tegenstander gehoord en dat mag zeker een unicum worden genoemd. Verder hebben vele Andjing Nica-leden en enkele anderen hun ervaringen ingebracht.
Het boek is opgedragen aan de mannen, vrouwen en kinderen van het Andjing Nica bataljon en aan de mannen, vrouwen en kinderen - militair of burger - die zich gaven voor de Nederlandse zaak 1945-1950 in Nederlands-Indië.