Zwerftochten door Java

Hoe wonderlijk rustig was het toch in die stille oude kottas waar de tijd scheen stil te staan. In het oude soosje aan de donkere aloon-aloon - het kon Harmonie heten of De Vriendschap - zaten ze rond de legendarische kletstafel: de notabelen. Traag gingen de oude Wener wipstoelen om de ronde tafel open neer. Witgeschoeide voeten rustten op de ijzeren rand. In de schemering gloeide een sigaret op. Tsjoek, tsjiek deden de vlugge tjitjaks aan de wanden, tussen de verweerde gravures uit de tachtiger jaren, de bonte reclameplaten en het geel uitgeslagen biljartreglement. In de tuin klonk de eeuwige symfonie der krekels.

Slaperig zat de soosmandoer in een hoek. Gehurkt naast de witgekalkte buste van Hare Majesteit. Dof, lusteloos klonken de slagen van het officiële tijdsein, wegstervend tot diep in de dessa. De lichten werden uitgedraaid. De tropennacht daalde met haar sterrenlicht. Geen gerucht ging er meer om dan het vleugelgesuis van de kalongs, de doffe plof van een aangevreten vrucht in het gras. Het oude stille stadje, diep in Java's binnenland, waar het leven scheen stil te staan, droomde - en was weer een dag ouder geworden...