Westerling 'De eenling'

Betweter
In het interview, waarmee het boek opent, merkt men al direct te doen te hebben met een persoon die eigenlijk alles beter weet dan anderen, die zijn eigen weg gaat en daarbij niemand ontziet. Westerling is ook zelfverzekerd zijn gang gegaan en heeft daarbij methoden toegepast, die volgens hem juist waren, want voor hem geldt, dat het doel de middelen heiligt. Als commandant van de door hem gevormde Depot Speciale troepen (in opdracht van de legerautoriteiten in het voormalige Nederlands Oost-Indië) neemt hij de bestrijding van terreurbenden in Sumatra en Celebes ter hand. De invoering van het standrecht kan onzes Raymond Westerling de eenling. inziens echter niet worden goedgekeurd. Westerling zelf heeft eigenhandig honderden terroristen doodgeschoten. Als hij in 1948 wordt benaderd om een legertje op touw te zetten voor een coup tegen de republiek Indonesië, grijpt Westeriing dit verzoek met beide handen aan. De staatsgreep, die hij in Jakarta en Bandung onderneemt, mislukt en Westerling moet uit Indonesië vluchten. Is het wonder, dat Indonesië poogde Westerling in handen te krijgen?

Tevredenheid
De legerautoriteiten in Nederlands Oost-Indië hebben meermalen hun grote tevredenheid betuigd over de acties van Westerling. Het Zuid-Celebes-rapport van de toenmalige legercommandant It.Generaal S. H. Spoor, windt er geen doekjes om, maar de regering weigert Westerling op voordracht van de generaal te onderscheiden met de Militaire Willemsorde. De opvatting, dat de bestuurders in Den Haag van destijds de openbare mening in Nederland te verstaan hebben gegeven, dat de „mislukking van hun politiek te wijten valt aan de excessen van deze uitvoerder" (Westerling), vermeld op blz. 293, wil er bij ons niet in. Indien men de verhalen in dit boek moet geloven, zou de Indonesische bevolking, zowel op Sumatra als op Celebes en in West-Java, de terugkeer hebben gewenst van een sterke band met Nederland, wanneer het terrorisme maar een einde nam. Er zijn echter andere auteurs, die het tegendeel beweren, namelijk dat de haat tegen de Nederlanders hoog oplaaide na de capitulatie van Japan. Het boek ademt min of meer een zucht naar rehabilitatie van een man, die blijft vasthouden aan zijn gelijk, die het eigen geweten als graadmeter erop nahoudt voor wat rechtvaardig en goed is en over wiens lippen vloeken en grove woorden gemakkelijk naar buiten komen. Wie het per se wil lezen, leze het, maar u bent gewaarschuwd voor eenzijdigheid.