Een paar minuten is het stil (2e-hands)

Overdag is het nooit stil in de stad. Er rijden auto's, bromfietsen en trams. Die maken lawaai. De mensen maken ook lawaai. Ze praten en roepen en lachen. Ze hebben het druk. Als er geen school is, maken ook de kinderen rumoer op straat. Lekker hard bellen op de fiets of lekker hard schreeuwen. In de stad kun je niet horen dat de wind door de bomen waait. Je kunt niet eens de mussen horen tsjilpen en die zitten toch zo maar op de stoep. 

Er davert een trein naar het station. En op de rivier toeteren boten. Ja, er is overal lawaai. Maar een paar minuten is het stil. Op de vierde dag van de maand mei is het elk jaar even stil in Nederland. Altijd op die vierde mei en altijd om acht uur 's avonds. Als je dan naar de grote mensen kijkt, dan zie je, dat ze ernstig kijken. Sommige kijken verdrietig. Overal hangen vlaggen. Ze hangen énderaan de vlaggestok. Als het feest is, wapperen ze bovenaan. 

Het is ook geen feest, op de vierde mei. Op 4 mei denkt iedereen terug aan de mensen die gestorven zijn in de oorlog. Dat was de oorlog, die op de tiende mei van het jaar 1940 begon en die vijf jaar duurde. Dat is verschrikkelijk lang, vijf jaar en het was een grote oorlog, over de hele wereld. Veel mensen, ontelbaar veel mensen, hebben niet mogen mee¬maken dat er weer vrede was. Zij zijn in de oorlog gestorven. Daar waren soldaten bij die moesten vechten tegen de vijand. Mannen, vrouwen en kinderen die gedood werden door bommen uit vliegtuigen. Zeelieden die zich iiet konden redden van hun zinkende schip. Mensen die stierven van de honger, omdat er nergens meer eten was te kopen. 

Mensen, heel gewone mensen, vaders en moeders met hun kinderen, die door de vijand zo maar werden gevangen genomen en ver weg gebracht om gedood te worden ...

Ik heet Pierre Janssen. Ik was dertien toen de oorlog begon en bijna negentien toen de oorlog eindigde. Ik heb geprobeerd je in dit boekje uit te leggen wat ik denk en wat ik voel, als ik bij een oorlogsmonument sta.

Hier wil ik graag de heer L. de Jong in Amsterdam bedanken. Dr. de Jong schrijft de geschiedenis van Nederland in de Tweede Wereldoorlog. Hij heeft mij geholpen, als ik iets niet goed meer wist. En hij heeft mijn boekje nagelezen om te kijken of ik alles wel goed vertelde.

Hans Samsom heeft de foto's van de beelden gemaakt voor dit boekje. Hij was bijna één jaar oud toen de oorlog begon en natuurlijk nog niet eens op school toen de oorlog eindigde.

Pieter Groot heeft de letters en de foto's over de pagina's verdeeld. Hij was vijftien jaar toen de oorlog begon.